به گزارش مشرق، محسن مهدیان، فعال رسانه‌ای به بهانه نماهنگ دهه هشتادی ها در کانال تلگرامی خود نوشت: گویا نماهنگ دهه هشتادیا برای مخاطبی است که لابه لای هیاهوی زمانه ما کمتر دیده و شنیده می شوند.

اما من دوست دارم مخاطب این اثر را بزرگترها بدانم؛ همه ما و شما. کسانی که ریش سفیدانه و قیم مآبانه وقتی از کنار دهه هشتادی ها رد می شوند، در ظاهرشان متوقف می شوند و اگر زبان هم بکام بگیرند، لب می گزند و سری تکان می دهند که "ای امان، ما کجا بودیم و اینها کجا..." و احتمالا در خلوت غیررسمی و جلوت رسمی شان برای انقلاب غصه می خورند که چرا از حسین فهمیده ها به تینیجرها و گودزیلا ها رسیده است.

مخاطب این اثر دلانگیز را بزرگترهایی می دانم که گرفتار ظاهرگرایی و دینداری پوسته ای اند و باید دوزانو بنشینند ومغز و روح این انقلاب را در نسل نسلش به چشم بکشند.

چندین بار اثر را گوش دادم و هر بار غرق  مضامین شدم. گوئی می خواهد فریاد یک نسل را به زبان خودش به رخ بکشد: "نم نم بارونم و می بارم/ چجوری سوتیامو بشمارم" آری حسین علیه السلام شاهراه توبه و انابه است؛ که "هرکه آمد روضه ی تو خود به خود حر می شود"...

و من از "عکس کربلات پروفایل اینستامه" نسلی می فهمم که هویت حسینی اش را کتمان نمی کند و بدون لکنت فریاد می زند و سر دست می گیرد و به رخ می کشد.

و به به از قله نماهنگ که:" بدون هیچ معطلی از دم/ دشمنای تو را بلاک کردم" واین بغضی است الی یوم القیامه. انشاءالله.

چنانکه  إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ و الحق که دین ما خلاصه همین حب و بغض توحیدی است.

سرود می خوانند و همه ما را توجه می دهند که حسین و حسینیه فرزندان این انقلاب، محفلی و گعده ای و حجتیه ای نیست. حسین برائت است و مبارزه.

نماهنگ را دوست دارم؛ چون باطن آئینی دهه هشتادی ها را برای دهه های بی خبر به تصویر می کشد.

دوستش دارم چون بهانه ایست برای شکرگذاری. این نسل و هر نسل و من و ما و شما و این بچه ها، همه و همه پای سفره حضرت روح الله ایم که اگر نبود این باطن دلنشین نبود.

در ظاهر نمانیم...

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.